35 objawów Zespołu Aspergera
by
Zespół Aspergera należy do uogólnionych zaburzeń rozwojowych. W dużym skrócie ZA oznacza izolację, unikanie kontaktów, samotność, mocne ograniczenie w funkcjonowaniu społecznym.
Czuję, ale nie czuję
Osoby cierpiące na zespół Aspergera odczuwają emocje jak każdy „zdrowy” człowiek, ale nie potrafią ich odczytywać, ani łączyć reakcji emocjonalnych z odczuciami (nie wiedzą, że płacz oznacza cierpienie, a śmiech radość). Dlatego często mylnie są postrzegani jako osoby pozbawione ludzkich uczuć. Empatia – dla nich nie istnieje. Gesty, wskazówki werbalne – nie obierają.
Choroba na całe życie
Zwykle ZA diagnozuje się w późnym dzieciństwie, kiedy dziecko rozpoczyna naukę w szkole. Zespół Aspergera występuje głównie (80% przypadków) u płci męskiej. 4 na 1000 dzieci w wieku 7-16 lat spełnia całkowicie kryteria zespołu Aspergera.
Zaburzenie trwa przez całe życie, choć wraz z upływem czasu część objawów łagodnieje. Zespołowi Aspergera często współtowarzyszą inne zaburzenia oraz podatność m.in. na schizofrenię, ADHD, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, depresję, tiki, lęki.
Przyczyny nie są do końca znane. W literaturze ZA łączy się z czynnikami genetycznymi, ale także uszkodzeniami mózgu powstałych na drodze np.: toksoplazmozy, zatrucia metalami ciężkimi, dziecięcego porażenia mózgowego, urazów okołoporodowych, przebytych infekcji.
Niektóre objawy zespołu Aspergera:
- trudności w kontaktach z innymi ludźmi,
- niezdolność do prawidłowego funkcjonowania w sytuacjach społecznych
- problemy z adaptacją w grupie,
- skłonność do popadania w konflikty,
- nieświadomość własnych emocji oraz niemożność wyrażania ich poprzez gesty i mimikę,
- nieumiejętność odczytywania uczuć innych ludzi,
- trudności w komunikacji niewerbalnej,
- unikanie kontaktu wzrokowego,
- zwracające uwagę zachowania, nadaktywność, ekscentryczność,
- powtarzające się zachowania,
- ograniczona elastyczność myślenia,
- opór przed improwizowaniem,
- przesadna dbałość o szczegóły,
- problemy z rozumieniem języka, zwłaszcza w zakresie metafor, żartów, ironii, sarkazmu, podtekstów, ukrytych znaczeń,
- problemy w posługiwaniu się mową, używanie pseudonaukowego języka,
- trudności w stosowaniu mowy potocznej, niewłaściwa intonacja,
- mechaniczne powtarzanie słów, tzw. kalki językowe,
- trudności w dopasowaniu formy wypowiedzi do kontekstu, nadużywanie niektórych słów,
- stereotypie językowe,
- mała sprawność fizyczna,
- słaba koordynacja ruchowa,
- niskie umiejętności manualne,
- niewyraźne pismo oraz rysunki,
- problemy z tańcem, pływaniem, prowadzeniem samochodu,
- wolniejsze wykształcanie automatyzmów ruchowych,
- niekontrolowane wybuchy gniewu i agresji w odpowiedzi na brak zrozumienia ze strony otoczenia,
- niska tolerancja frustracji,
- nadwrażliwość na porażki,
- stany lękowe,
- nieumiejętność rozwiązywania problemów,
- nadzwyczajna pamięć, dziecko potrafi powtórzyć to, co usłyszało lub przeczytało, ale niekoniecznie rozumie,
- zbieractwo, kolekcjonowanie, układanie,
- specyficzne pasje, przybierające formę obsesji, przy jednoczesnym braku należytego zainteresowania innymi sprawami, głównie natury społecznej. Zazwyczaj zainteresowania takie dotyczą komputerów, co jest uzasadnione możliwością składowania i przetwarzania informacji- ulubionego zajęcia ludzi z tym zespołem,
- nadwrażliwość lub niewrażliwość na bodźce zmysłowe, wyostrzenie dotyku, powonienia, słuchu, obniżony próg bólu.
ZA nie da się wyleczyć, ale właściwa terapia sprawia, że dziecko może stać się w pełni samodzielne i gotowe do samorozwoju. Terapia powinna koncentrować się na rozwijaniu kompetencji komunikacyjnych oraz społecznych.