35 objawów Zespołu Aspergera

Zespół Aspergera należy do uogólnionych zaburzeń rozwojowych. W dużym skrócie ZA oznacza izolację, unikanie kontaktów, samotność, mocne ograniczenie w funkcjonowaniu społecznym.

Czuję, ale nie czuję

Osoby cierpiące na zespół Aspergera odczuwają emocje jak każdy „zdrowy” człowiek, ale nie potrafią ich odczytywać, ani łączyć reakcji emocjonalnych z odczuciami (nie wiedzą, że płacz oznacza cierpienie, a śmiech radość). Dlatego często mylnie są postrzegani jako osoby pozbawione ludzkich uczuć. Empatia – dla nich nie istnieje. Gesty, wskazówki werbalne – nie obierają.

Choroba na całe życie

Zwykle ZA diagnozuje się w późnym dzieciństwie, kiedy dziecko rozpoczyna naukę w szkole.  Zespół Aspergera występuje głównie (80% przypadków) u płci męskiej. 4 na 1000 dzieci w wieku 7-16 lat spełnia całkowicie kryteria zespołu Aspergera.

Zaburzenie trwa przez całe życie, choć wraz z upływem czasu część objawów łagodnieje. Zespołowi Aspergera często współtowarzyszą inne zaburzenia oraz  podatność m.in. na schizofrenię, ADHD, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, depresję, tiki, lęki.

Przyczyny nie są do końca znane. W literaturze ZA łączy się z czynnikami genetycznymi, ale także uszkodzeniami mózgu powstałych na drodze np.: toksoplazmozy, zatrucia metalami ciężkimi, dziecięcego porażenia mózgowego, urazów okołoporodowych, przebytych infekcji.

Niektóre objawy zespołu Aspergera:

• trudności w kontaktach z innymi ludźmi,
• niezdolność do prawidłowego funkcjonowania w sytuacjach społecznych
• problemy z adaptacją w grupie,
• skłonność do popadania w konflikty,

• nieświadomość własnych emocji oraz niemożność wyrażania ich poprzez gesty i mimikę,
• nieumiejętność odczytywania uczuć innych ludzi,
• trudności w komunikacji niewerbalnej,
• unikanie kontaktu wzrokowego,

• zwracające uwagę zachowania, nadaktywność, ekscentryczność,

• powtarzające się zachowania,
• ograniczona elastyczność myślenia,
• opór przed improwizowaniem,
• przesadna dbałość o szczegóły,

• problemy z rozumieniem języka, zwłaszcza w zakresie metafor, żartów, ironii, sarkazmu, podtekstów, ukrytych znaczeń,

• problemy w posługiwaniu się mową, używanie pseudonaukowego języka,
• trudności w stosowaniu mowy potocznej, niewłaściwa intonacja,
• mechaniczne powtarzanie słów, tzw. kalki językowe,
• trudności w dopasowaniu formy wypowiedzi do kontekstu, nadużywanie niektórych słów,
• stereotypie językowe,

• mała sprawność fizyczna,
• słaba koordynacja ruchowa,
• niskie umiejętności manualne,
• niewyraźne pismo oraz rysunki,
• problemy z tańcem, pływaniem, prowadzeniem samochodu,
• wolniejsze wykształcanie automatyzmów ruchowych,

• niekontrolowane wybuchy gniewu i agresji w odpowiedzi na brak zrozumienia ze strony otoczenia,
• niska tolerancja frustracji,
• nadwrażliwość na porażki,
• stany lękowe,
• nieumiejętność rozwiązywania problemów,

• nadzwyczajna pamięć, dziecko potrafi powtórzyć to, co usłyszało lub przeczytało, ale niekoniecznie rozumie,

• zbieractwo, kolekcjonowanie, układanie,
• specyficzne pasje, przybierające formę obsesji, przy jednoczesnym braku należytego zainteresowania innymi sprawami, głównie natury społecznej. Zazwyczaj zainteresowania takie dotyczą komputerów, co jest uzasadnione możliwością składowania i przetwarzania informacji- ulubionego zajęcia ludzi z tym zespołem,

• nadwrażliwość lub niewrażliwość na bodźce zmysłowe, wyostrzenie dotyku, powonienia, słuchu, obniżony próg bólu.

ZA nie da się wyleczyć, ale właściwa terapia sprawia, że dziecko może stać się w pełni samodzielne i gotowe do samorozwoju. Terapia powinna koncentrować się na rozwijaniu kompetencji komunikacyjnych oraz społecznych.