Niedowidzenie

Niedowidzenie może być konsekwencją braku stymulacji wzroku.

Niedowidzenie to obniżenie ostrości widzenia w jednym bądź w obojgu oczach. Oko niedowidzące widzi nieostro nawet przy zastosowaniu okularów czy soczewek.

Mówimy o dwóch typach niedowidzenia:

funkcjonalnym – oko anatomicznie jest prawidłowe, a jedynie czynnościowo nie funkcjonuje poprawnie,

organicznym – przyczyną niedowidzenia jest zmiana w anatomii oka bądź strukturach drogi wzrokowej.

Niedowidzenie może być konsekwencją braku stymulacji wzroku w wieku niemowlęcym

Nieprawidłowe wrażenia wzrokowe są wynikiem tworzenia się nieprawidłowego obrazu przez oko, który jest przekazywany do mózgu. Te „wady” powstają, gdy:

• dziecko ma zeza
• różnowzroczność (wady wzroku na obu oczach mają różną wartość), duża wada wzroku
• brak stymulacji.

Co możemy zrobić?

Im wcześniejsza diagnoza, właściwe i konsekwentne postępowanie tym większa szansa na sukces, ponieważ wady wzroku w większości da się wyleczyć. Największe szanse na pokonanie wady wzroku mają dzieci, u których niedowidzenie zostanie wykryte przed trzecimi urodzinami.

Etapy leczenia:

• Usunięcie wszelkich czynników przeszkadzających w widzeniu np. zaćma (jeśli istnieją wrodzone, bądź wcześnie nabyte wady układy optycznego oka)
• Korekcja wady refrakcji (w każdym przypadku, jest to niezwykle ważny etap)
• Wymuszenie używania gorszego oka przez ograniczenie używania oka lepszego
• Praca nad widzeniem obuocznym.

Poniżej przykłady ćwiczeń, które stymulują wzrok najmłodszych – warto wykorzystać je podczas wspólnej zabawy w domu:

• w przyciemnionym pomieszczeniu przesuwaj od środka do zewnątrz oraz z powrotem źródło światła, np. pochodzące z latarki;
• zmieniaj odległość, kolor światła oraz tempo przesuwania;
• wykorzystanie dodatkowego oświetlenia twarzy (latarka, lampka) – w efekcie dziecko podąża wzrokiem za światłem;
• dotykanie ręką dziecka twarzy bliskiej osoby;
• pokazywanie dziecku ubranek podczas rozbierania/ ubierania, dodatkową stymulacją może być wykorzystanie intensywnych wzorów, takich jak kolorowe, kontrastowe wzory (kropki, zygzaki);
• wspólne „czytanie” książeczek kontrastowych;
• wykorzystanie ciekawych i kolorowych zabawek podczas kąpieli;
• pokazywanie dziecku jego części: ciała, np. stóp i rączek;
• wykorzystanie podczas zabawy kolorowych, jaskrawych zabawek;
• kolorowe skarpetki / odblaski/ rękawiczki/ dzwoneczki zakładane na dłonie oraz stopy;
• zainteresowanie dziecka łyżeczką, butelką, kubkiem, talerzem.